The fall of meteorites in southern extreme of Balkan peninsula with extension up to Crete and Lebanon, constitutes a documented prehistoric reality. The dating of this incident from certain mythological references is up to now impossible, like and the rumoured terminative debacle of culture Minoan from the volcano of island Santorini. Theoretically the environmental destruction by this incident could destroy almost simultaneously the Mycenaean and Minoan culture in the west and the culture of Hattusa and Ugarit in east. This estimate very probably corresponds very little in reality , however is a occasion for study of the season after the Trojan war, of a dark season of history at which in very short time they were destroyed a lot of old cultures, like if they had accepted one mass blow from meteorites .Their destruction by the piratical Folks of sea, more this resembles a invention of historical students and least with a documented historical opinion. The mass fall of meteorites in southern extreme of Balkan, it appears how became after the last glaciers and the more likely season of their fall is rather between 2800-2300 BC. The end of matriarchal of culture of continental Greece, of islands of Aegean and of southern Anatolia and the beginning of phallic culture in these regions are in a complete historical blackout. The dating of craters with the modern technology (thermo-luminescence) can contribute to a large extent in the enlightenment of this completely dark season, where her end of became the cultural sub layer for the development of many then martial cultures.
The transformation of matriarchal cultures in phallic cultures hides many prehistoric mysteries.
The primordial culture of women does not appear that it was lost by martial conflicts or certain extreme climatic transformations and the big fabulous floods did not have one so much big geographic extent. The fall of meteorites in southern extreme of Balkan peninsula with extension up to Crete and Lebanon, could very well become the cause of such cultural transformation. A such cultural destruction by mass fall of meteorites is not something that belongs exclusively in the dead past, is a continuous threat for the cultures of each season. Perhaps the only way of escape from such dangers, is the final development of one culture with Satellite metropolis, a Space culture where the solidarity the isonomy and the safe perpetuation of our human kind they will be the superior constitute ideals.
(They are clues that this kind of culture already exists in our Galaxy.)
The Human in the Earthly Ecosystem, in our Solar system and in the around Space Chaos, is one kind despite very rare.
With knowledge we have gathered until now any form of abuse or violent behaviour from a human toward another human should have been suppressed by the governors of this world and they shouldl already had a Universal program of Solidarity Trust and Prospet.
If this opinion seems like a utopia then utopia is the opinion that the future of this Earth and his hostile civilizations is safe from a upcoming mass fall of meteorites.
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η πτώση των μετεωριτών στο νότιο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου με επέκταση μέχρι Κρήτη και Λίβανο , αποτελεί μια τεκμηριωμένη προϊστορική πραγματικότητα.
Η χρονολόγηση αυτού του συμβάντος έστω από κάποιες μυθολογικές αναφορές είναι μέχρι τώρα αδύνατη, όπως και η φημολογούμενη τελειωτική καταστροφή του Μινωικού από το ηφαίστειο της Σαντορίνης.
Θεωρητικά η περιβαλλοντική καταστροφή από αυτό το γεγονός θα μπορούσε να καταστρέψει σχεδόν ταυτόχρονα τον Μυκηναϊκό και Μινωικό πολιτισμό στην δύση και τον πολιτισμό της Χαττούσας και Ουγκάριτ στην ανατολή. Αυτή η εκτίμηση έχει ελάχιστες πιθανότητες να είναι αληθινή , είναι όμως μια ευκαιρία για μελέτη της εποχής μετά από τον Τρωικό πόλεμο , μιας σκοτεινής ιστορικά εποχής κατά την οποία σε πολύ σύντομο χρόνο καταστραφήκαν πολλοί παλαιοί πολιτισμοί , σαν να χτυπηθηκαν μαζικά από μετεωρίτες . Η καταστροφή τους από τους πειρατικούς Λαούς της θάλασσας , μοιάζει περισσότερο με ένα βόλεμα των ιστορικών και πολύ λιγότερο μια τεκμηριωμένη ιστορική άποψη. Η μαζική πτώση των μετεωριτών στο νότιο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου, φαίνεται ότι έγινε μετά από τους τελευταίους παγετώνες και η πιθανότερη εποχή της πτώσης τους είναι μάλλον μεταξύ 2800-2300 Π.Χ.
Το τέλος του Μητριαρχικού πολιτισμού της ηπειρωτικής Ελλάδας , των νησιών του Αιγαίου και της νότιας Ανατολίας και η αρχή του Φαλλικού πολιτισμού σε αυτές τις περιοχές είναι σε μια πλήρη ιστορική συσκότιση . Η χρονολόγηση των κρατήρων με την σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στο διαφωτισμό αυτής της εντελώς σκοτεινής εποχής , που το τέλος της έγινε το πολιτισμικό υπόστρωμα για την ανάπτυξη πολλών έπειτα κατακτητικών πολιτισμών. Η μεταλλαγή των Μητριαρχικών πολιτισμών σε Φαλλικούς κρύβει πολλά προϊστορικά μυστήρια . Ο πανάρχαιος πολιτισμός των γυναικών δεν φαίνεται ότι εξαλείφθηκε από πολεμικές συγκρούσεις ή κάποιες ακραίες κλιματικές μεταλλαγές και οι μυθικοί κατακλυσμοί δεν είχαν μια τόσο μεγάλη γεωγραφική έκταση .
Η πτώση των μετεωριτών στο νότιο άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου με επέκταση μέχρι Κρήτη και Λίβανο , θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει η αιτία μιας τέτοιας πολιτισμικής μεταλλαγής. Μια τέτοια πολιτισμική καταστροφή από μαζική πτώση μετεωριτών δεν είναι κάτι που ανήκει αποκλειστικά στο νεκρό παρελθόν, είναι μια συνεχής απειλή για τους πολιτισμούς κάθε εποχής. Ίσως ο μόνος δρόμος διαφυγής από τέτοιους κινδύνους , είναι η ανάπτυξη τελικά ενός πολιτισμού Δορυφορικών μητροπόλεων , ενός Διαστημικού πολιτισμού όπου η αλληλεγγύη η ισονομία και η ασφαλής διαιώνιση του είδους μας αποτελούν τα ανώτερα ιδανικά.
( Υπάρχουν ενδείξεις ότι υπάρχει ήδη ένα τέτοιο είδος πολιτισμού στον Γαλαξία μας.)
Ο άνθρωπος στο Γείηνο Οικοσύστημα , στο Ηλιακό μας σύστημα και στο γύρω Διαστημικό Χάος , είναι ένα παρά πολύ μοναχικό είδος και με την γνώση που έχει ήδη αποκτηθεί , κάθε κακοποίηση ανθρώπου από άνθρωπο έπρεπε ήδη να έχει εκλείψει κυρίως από τους ισχυρούς του κόσμου μας και να έχει δρομολογηθεί ένα πρόγραμμα παγκόσμιας αλληλεγγύης. Εάν αυτή η άποψη φαίνεται σαν μια ουτοπία, το ίδιο μια ουτοπία είναι η άποψη ότι το μέλλον της Γης και των αλληλοσυγκρουόμενων πολιτισμών της, είναι ασφαλές από μια προσεχή μαζική πτώση μετεωριτών.
