IN THE TRACES OF TROY

From the description of Hostage in the Iliad  and the description in the Book of Big Alexandros then from one millenium roughly, it emerges  that in this period the sea in the Troada made the configuration of a gulf with depth of ten kilometres from the coast,  as about in the pictures  2  and  4. The cover of gulf with sediments of rivers up to the season of acne of Romans in western Asia appears improbable. The cover with sediments from the rivers contributed enough but the big withdrawal of waters up to the now coastline  in pictures  1  and  3, rather became from a other natural cause.  A such natural cause potentially is the fall of world temperature the season of Roman empire with simultaneous fall of level in the sea  from the rapid accumulation of glaciers in poles. They exist powerful archaeological and geological clues for superior temperatures in all the duration of second millennium BC. , that they contributed progressively in a big fusion of glaciers in the poles and in the rise of level of oceans. If exists really a such periodical change of temperatures from millenium in millenium, from a asymmetric fluctuation of solar activity or a slow periodical oscillation  of Earth round the sun and her axis, the increase of temperatures in our season has minimal relation with the increase of the dioxide of coal in atmosphere . The coastlines of islands and of continents from millenium in millennium appears that they are found in one slow  fluctuation of their limits, with one corresponding fluctuation of climatic conditions  .


Από την περιγραφή του Oμήρου στην Ιλιάδα και την περιγραφή στο βιβλίο του Μ. Αλέξανδρου έπειτα από μια χιλιετία περίπου , προκύπτει ότι σε αυτήν την περίοδο η θάλασσα στην Τρωάδα έκανε τη διαμόρφωση  ενός κόλπου με βάθος δέκα χιλιομέτρων από την ακτή, όπως  περίπου  στις εικόνες 2 και 4. Η κάλυψη του κόλπου με τα ιζήματα των ποταμών μέχρι την εποχή της ακμής των Ρωμαίων στη δυτική Ασία εμφανίζεται απίθανη. Η κάλυψη με ιζήματα από τους ποταμούς συνέβαλε αρκετά αλλά η μεγάλη απόσυρση των υδάτων μέχρι την τωρινή ακτογραμμή στις εικόνες 1 και 3, έγινε μάλλον από μια άλλη φυσική αιτία. Μια τέτοια φυσική αιτία είναι ενδεχομένως η πτώση της παγκόσμιας θερμοκρασίας την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με ταυτόχρονη πτώση της στάθμης στη θάλασσα από τη ραγδαία συσσώρευση παγετώνων στους πόλους. Υπάρχουν ισχυρές αρχαιολογικές και γεωλογικές ενδείξεις  για  ανώτερες θερμοκρασίες σε όλη τη διάρκεια της δεύτερης  χιλιετίας  Π.Χ. ,  που συνέβαλαν σταδιακά σε μια μεγάλη τήξη των παγετώνων στους πόλους και στην άνοδο της στάθμης των ωκεανών. Εάν υπάρχει πραγματικά μια τέτοια περιοδική αλλαγή των θερμοκρασιών από χιλιετία σε χιλιετία, από μια ασύμμετρη διακύμανση της ηλιακής δραστηριότητας ή μια βραδεία περιοδική ταλάντωση της γης γύρω από τον ήλιο και τον άξονά της, η αύξηση των θερμοκρασιών στην εποχή μας έχει ελάχιστη σχέση με την αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Οι ακτογραμμές των νησιών και των ηπείρων από χιλιετία σε χιλιετία φαίνεται ότι βρίσκονται σε μια αργή διακύμανση των ορίων τους, με μια αντίστοιχη διακύμανση των κλιματολογικών συνθηκών.